Üzüldüm, ağladım, sabrettim, bekledim, sustum ama ne bir pişmanlık gördüm ne de İbrahim Erkal’a yapılan haksızlıkları itiraf eden bir kişi. Ama geçmişte İbrahim Erkal’ı üzenler dâhil hastalandıktan sonra bu acıyı kullanan, cenazede, taziyede boy gösteren, hayattayken kendisini yok sayıp ölüsünden menfaat elde etme yarışında olanları gördüm.
Ben de o günlere şahit olmuş biri olarak bu gibi haksızlıklar, riyakârlıklar bir daha yaşanmasın diye bu yazıyı yazmam gerektiğine inandım.
Şunu da belirtmek zorundayım ki; o günlerde İbrahim Erkal’a yapılan haksızlıkları kaleme aldığımızda kimselerden destek görmemiş hatta sebep olanları küstürmek, kızdırmak ve incitmek istemeyenlerden, senin üstüne vazife mi, diye sitem işitmiştik.
Şimdi ne yapsanız boş, anlamsız ve kendisinin haberi olmayacağından onun için hiçbir değeri olmayacak. Çünkü “O” kırgın, küskün, incitilmiş, üzgün, yaşadığı şehre, yaşadığı birçok şeye ve birçok kişiye kahrederek öteki âleme gitti.
Kendisini hayatta iken O’nu üzenleri alkışlayanların ve destek verenlerin, O’na yapılan haksızlıklar ve nankörlükler karşısında susanların bugün yazdıklarının, söylediklerinin hiçbir anlamı yok. Yaşarken hakkını korumadığınız, yanında yer almadığınız, hatta şimdi buradan yazmayalım ona yapılanları haklı çıkarmak için suçladığınız İbrahim Erkal’ın bu yapılanlardan asla haberi olmayacak.
Bilmem farkında mısınız ama yıllardır bu şehrin hiçbir organizasyonunda yer almasına izin verilmeyen, istenmeyen, hatta seyirci olarak bile davet edilmeyen ve sizlerin de bütün bu olanlara, bu haksızlıklara gıkınızın çıkmadığı bir kişiye, öldükten sonra, methiyeler diziyor, ağıtlar yakıyorsunuz, kısaca O’nun ismini kullanıyorsunuz.
Peki, yıllardır neden sustunuz? Ölüsü, dirisinden daha mı çok işinize yarıyor? Veya söyleyemeye cesaretiniz olmadığı şeyleri ve içinizde biriktirdiklerinizi O’nun ölüsü üzerinden dile getirmek işinize mi geliyor?
O “Erzurum uzak şehir, dostuna tuzak şehir. Haramiler el koymuş, bizlere yasak şehir.” Derken hangimiz “gel kardeşim bu şehir senin, seni üzenlerin, seni bu şehirden uzaklaştıranların değil, bizler seninleyiz” dedik, onu anladık ve onunla ağladık.
Evet, şimdi ne deseniz, ne yapsanız boş. Popülizmi geçin bunları vicdanınızı rahatlatmak için yapıyorsanız, o da boş, çünkü o hesap ahirete kaldı artık. Ben İbrahim Erkal kardeşime Allah’tan rahmet diliyorum ve sizler adına çok üzülüyorum.
YORUMLAR